زندگینامه حجت الاسلام شیخ محمد عیسی جوادی
شیخ محمد عیسی جوادی ارزگانی، از علمای خدمت گذار ارزگان است که خدمات زیادی برای مردم حسینی انجام داده است. ایشان عمر با برکت خویش را در راه ترویج معارف مکتب اسلام و مردم مؤمن منطقه صرف نمود و تا دوران کهولت از تلاش بازنیستاد و در حد وسع خویش خدمت نمود. ایشان اهل ذوق بود و شعر میگفت دیوان شعرش توسط فرزندش حجت الاسلام جوادی چاپ شده است مرحوم جوادی تلاشگر و با معنویت بود.
مرحوم شیخ جوادی، مدت زیادی در قندهار، شاه جوی، چونی، حسینی (نورزی سنگ گرانی، قلخ، سیوگ، آشره، کندلان و کاریز، به عنوان روحانی خدمت نموده و به ترویج دین و بیان احکام حل و فصل دعاوی و تربیت شاگردان پرداخت وعده ای از شاگردان وی اکنون در قم از بزرگان حوزه علمیه اند.
ایشان مدتی در قندهار به عنوان روحانی و امام جماعت مردم بوده است. در آن زمان در قندهار اذان علی ولی الله رواج نداشت و مردم تقیه می کردند. اذان وی سبب می شود تا شیعیان قندهار به خود آیند و دیگر تقیه را بگذارند.
شیخ جوادی در دوران جهاد همراه مجاهدین در سنگر مقاومت برای دفاع از عرض، ناموس و وطن فعالانه شرکت کرد و مجاهدین را به شرکت در جنگ و جهاد تشویق می کرد.
یکی دیگر از خدمات مرحوم جوادی راه سازی برای مردم بود وی از میانه کوهی که حتی کسی نمیتوانست پیاده از آنجا گذر نمایند ابتدا راهی برای پیاده روی و حمل بار اولاغ ساخت و بعد از مدتی آن را با کمک مردم به یک سرک بزرگ و وسیع تبدیل نمودند و مردم را از رنج و محنت دشوار سرازیری و سراشیبی تند راحت گردانید و امروز آن راه معروف به سرک شیخ محمد عیسی جوادی است.
ساختن مسجد خدمت بزرگی دیگری آقای جوادی به مردم منطقه است. ایشان در منطقه نورزی زمینی را برای احداث مسجد وقف کرد و مسجدی بزرگ با همت وی و همکاری مردم ساخته شد. اکنون از این مسجد بزرگ و با عظمت مؤمنین استفاده می کنند.
از کارهای خوب و به یادماندنی مرحوم جوادی نهال کاری است. وی نهال خانه های درختان میوه داشت و قسمت از آن را به مردم هدیه می نمود تا آنها را بکارند و از میوه های آن مردم بهره مند گردند و اکنون همه آنها درختان بزرگ و تنومند و پرثمر گردیده است و مردم از آنها استفاده می کنند.
جوادی مرحوم در دهه اواخر عمر برای تداوی بیماری خود به ایران آمد و سپس در ایران ماندگار شد و در ایران به خدمات دینی و فرهنگی خود ادامه داد و فعالیت بیشتر از خود نشان داد، هم به درس بزرگان و مراجع شرکت می نمود و هم برای جمع آوری کتب و ارسال آنها کمر همت بست؛ به طوری که بعض از آنها را با اجرت روزه و نماز استجاری خریداری می نمود و بیشتر آنها را دانه دانه در سال های اول از کتاب فروشی ها و کتابخانه ها و دفاتر آیات عظام جمع آوری می کرد؛ چنین بود که کتاب ها و هزینه ارسال آنها را فراهم می نمود و بدین صورت شاید بیش از پانصد کارتن کتاب از ایران جمع آوری نمود و به مناطق مختلف افغانستان کابل، غزنین جاغوری مالستان، قندهار، هرات، ارزگان، فرستاد و تمامی مدارس و مساجد ارزگان خاص، سیا بغل، پالان، جوی نو، ششپر، کندلان، کاریز، حسینی، شیرداغ و پشی اکنون از کتاب های ایشان مملو و انباشته است. مخصوصاً قرآن ها و کتب ادعیه ایشان که زینت بخش تمامی محافل قرآنی منطقه به ویژه در ماه مبارک رمضان و لیالی قدر است. (منبع: پرتوی در تاریخ ارزگان، رحمت الله ضیایی، ص400-401).
